Nazım Hİkmet Türk Vatandaşı Oluyor
Ünlü şair Nazım Hikmet'e yeniden Türk vatandaşlığı yolu açıldı. Bakanlar Kurulu, Nazım Hikmet'i 1951 yılında vatandaşlıktan çıkaran kararı ortadan kaldırdı. Başbakan Yardımcısı Cemil Çiçek, "Doğru bir iş yaptığımızı düşünüyorum" dedi.
Cemil Çiçek, konuyla ilgili olarak şöyle konuştu: "Bugün bizim Nazım Hikmet'le ilgili aldığımız karar Türkiye'nin 1951 yılında almış olduğu kararın kaldırılmasından ibarettir. Evvela bu konu bugün gerçekleşmiş oldu. Mezar konusu evet Türkiye'de zaman zaman tartışılıyor onlara bir bakmak lazım. Gelmesinde fayda var mıdır yok mudur ailesi ne der bu tek başına Türkiye'nin hükümetin vereceği bir karar değil. Ailesi vardır onlara da bakmak lazım ama Türkiye bugün önemli bir kararı almıştır. Meseleyi o çerçevede değerlendirelim. Ondan sonrasına da hep beraber eğer faydalı olacaksa çünkü Türk vatandaşıdır artık bu kararın yayımlanmasıyla birlikte gelmesinde de bir sakınca yoktur bizim yönümüzden. Biz olaya olumlu bakarız."
Nazım Hikmet'in vatandaşlık hayali olup olmadığı bilinmiyor. ama vasiyet şiirinde mezarının nerede olmasını istediğini yazmıştı. işte o şiir.
Vasiyet
Yoldaşlar, nasip olmazsa görmek o günü
ölürsem kurtuluştan önce yani, alıp götürün
Anadolu'da bi köy mezarlığına gömün beni,
Hasan beyin vurdurduğu
ırgat Osman yatsın bir yanımda
ve çavdarın dibinde toprağa çocuklayıp
kırkı çıkmadan ölen şehit Ayşe öbür yanımda.
Traktörle türküler geçsin alt başından mezarlığın
seher aydınlığında taze insan, yanık benzin kokusu,
tarlalar ortamalı, kanallarda su,
ne kuraklık, ne candarma korkusu.
Biz bu türküleri elbette işitecek değiliz,
toprağın altında yatar upuzun
çürür kara dallar gibi ölüler,
toprağın altında sağır, kör, dilsiz.
Ama bu türküleri söylemişim ben,
daha onlar düzülmeden
duymuşum yanık benzin kokusunu
traktörlerin resmi bile çizilmeden.
Komşulara gelince,
şehit Ayşe'yle ırgat Osman,
çektiler büyük hasreti sağlıklarında
belki farkında bile olmadan.
Yoldaşlar, ölürsem o günden önce yani,
öylece gibi de görünüyor
Anadolu'da bir köy mezarlığına gömün beni
ve de uyarına gelirse
tepemde bir de çınar olursa
taş maş da istemez hani.
NAZIM HİKMET (1953)
