IALA VTS Komitesinde Temsil Edecek

Türk Kılavuz Kaptanlarını en iyi şekilde temsil eden ve kılavuzların haklı gururu olan Cahit Kaptana IMPA başkanlığı'nın yakışacağını ve yerini dolduracağını düşünüyorum. Bu yolda kendisine başarılar dilerim..

Ramiz Erdem'e katılıyorum.. Hislerime tercüman olmuş..Tüm Türkiye kendisini böyle başarıyla temsil edenleri alkışlayıp desteklemelidir...

Mesleğe yeni atılmış genç deniz olarak uzun zamandır düzenli olarak yazıları, ' İşim , Hayatım ' programında üslenmiş olduğu misyonu ve diğer tüm işlerinin altından başarı ile kalkan sayın kaptan Cahit İSTİKBAL'in bu işi de en iyi şekilde yapacağından hiç şüphem yoktur. Bu olay Türk denizciliğini ve denizcisini ilerilere taşıyacaktır. Teşekkürler Cahit İSTİKBAL

Meyve veren ağaç herzaman taşlanır.Sayın Cahit İstikbal elde ettiği başarıların ve geldiği konumaların hepsini çalışmak ve üretmek üzerine kazanmıştır.Çalışan ve üreten kişiyide kurumlar haliyle desteklemiştir.

Tembel ve üretken olmıyan kişinin IMPA başkan yardımcılığı gibi bir göreve 2 kez seçilmesi diyelim ki Türkiye gibi bir ülkede abi kardeş ilişkisi veya '' çok iyi adam yaw'' mantığı ile seçilmiş olsun ama 7 düvelin bulunduğu bir ortamda kendinizi kabul ettirmeniz ancak ürettiğiniz iş ve kabiliyetiniz ile olur.



Seni tebrik ediyor ve başarılarını diliyorum sayın meslekdaşım



Hüsamettin Canbilen

Kılavuz Kaptan

ağaç meyve veriyor, birileri de onu taşlıyor. yaygın anlayışa göre burada "meyve veren ağaç" üretken kişiyi sembolize ediyor, taşlanması da onun bu başarısını kıskanan, çekemeyen, onu türlü vesilelerle yeren kimselerin varlığını bize bildiriyor ve taşlanma gerekçesini ağacın meyve vermesine bağlıyor. atasözlerinin metaforik yapıda olduklarını elbette biliyoruz fakat aynı zamanda da ayaklarını somut bir zemine basmak durumundadırlar. atasözünün doğası budur. peki hangi embesil, "ulan ağaca bak ne erik yapmış bu sene ya, " deyip yerden aldığı taşı ağaca sallıyor? veya karalamaya çalışıyor, "dallar yüklü ama şeftaliler de hep kurtlu, üstelik kıllı." var mı böyle bir gerçeklik? ha, maksat ağaca zarar vermekse kesersin kökünden olur biter; taşlayınca ne oldu, ne olabilir?



burada ister istemez alternatif bir anlayış da devreye giriyor. nedir? ağaç meyve veriyor, meyvesini düşürmek veya meyvesinden faydalanmak isteyenler de ağacı taşlıyor. bu, ilk görüşte daha akla yatkın geliyor olsa da sırıkla, sopayla dut ağacı kurutmuş olanlar buna da şüpheyle yaklaşır.

Sevgili Kaptanım seninle dost olmaktan duyduğum mutluğu tarif edemem Türk Kılavuz Kaptanlarını dünya'ya tanıtmaktaki mücadelende her zaman başarılı oldun önüne içten ve dıştan mani olmak isteyenler olmasına rağmen hedefin doğrultusunda yalnızda olsan tek başına mücadele ittin başarılarının devamını dilerim

Değerli Büyüğüm, Ali Bozoğlu;

Evet, belirlemeleriniz doğrudur.

Köy Eğitim Enstitüsü mezunu olan Babam, yaşamı boyunca pek çok aydın insan yetiştirdi. Ya da yetişmesinin alt yapısını hazırladı.

Bize bıraktığı en büyük miras, "İnsan olma onuru" dur.

Bugünkü "konjonktür" (diyelim), bu kelimeleri ne kadar anlamsız bıtakıyor oysa değil mi?

Namus, şeref, onur... diyorsunuz, bir de bakıyorsunuz, namussuz, onursuz, şerefsiz en baş köşeye kurulmuş, oradan size sırıtıyor.

Yalancının, iftiracının yalanından utanması beklenmez; çünkü o zaten insan olma onurundan uzaktır ki yalan söyleyebiliyor, iftira atabiliyor. Peki yalancının yüzüne tükürmeyi, iftiracıyla merhabayı kesmeyi unutan toplumdan umudu kesecek miyiz?

Biz geleceğe insanlık onurunu nasıl miras bırakacağız?

Babamdan bir anı nakledeyim:

Memleketimiz Rize'nin şimdi ilçe olan Güneysu nahiyesinde evliya olduğu yakıştırması yapılan değerli bir hoca vardı. Yusuf hoca.

1950'li yıllarda merkez Camiinde imam imiş.

Pek çok konuda "geleceği bildiği, sıradan insanların bilemeyeceği konularda önceden görüş bildirdiği" rivayeti hala yaygındır.

Bir gün, cami avlusunda otururlarken, kendisine şöyle dediğini anlatırdı Babam:

"Muallim bey, sen şu çevredeki insanların hepsini iki ayaklı görüyorsun değil mi? Oysa onların hepsi iki ayaklı değiller..."

Babam kimi insanların Hocanın gözüne gerçekten böyle gözüktüğüne inanırdı bazen.

Tevfik Fikret; "hak bildiğin yolda yalnız yürüyeceksin" der.

İnsanlar, Yusuf Hoca kimilerini anlık başka kisve altında görmüş olsa da, bu evrendeki seçilmiş varlıklardır ve insanlık sürekli ilerleyecektir. Bu ilerleyiş te sizin gibi "insanlık onuru"na sahip değerli insanlar sayesinde olmaktadır.

Her "onurlu" davranış, insanlığın onurlu geleceğini bina eden harçtır. Çocuklarımıza bırakacağımız en güzel mirastır.

Sevgi ve saygılarımla.