Dolphin-1 Kazazedeleri Unutuldu mu?
TransKıbrıs Şirketler Topluluğu’na ait Dolphin-1 adlı gemi 8 Kasım 2007 günü KKTC açıklarında fırtınaya yakalanan Karpaz açıklarında şiddetli fırtına nedeniyle batmış, geminin 7 personeli kurtarılmış geminin Kaptanı Fahri Dündar ve 2. kaptan Cemalettin Okkıran kahramanlık örneği sergileyerek son ana kadar gemiyi terketmemişlerdi. 2 kaptan daha sonra tüm aramalara rağmen bulunamamıştı.
DenizHaber.Com, 2. kaptan Cemalettin okkran'ın yakınlarından bir mektup aldı. Mektupta şöyle deniliyor (Hiç değiştirmeden yayınlıyoruz):
"Öncelikle herkese iyi çalışmalar diliyor, denizcilik sektöründe düzgün ve doğru haber veren bu siteyi hazırladığınız için teşekkür ediyoruz. Biz Dolphin-1 gemisinin 2.Kaptanı Cemalettin Okkıran’ın yakınıyız. Kazadan beri 15 günü geçmesine rağmen hiçbir yerden ve hiçbir kurumdan net bir cevap alamadık. Elimize hiçbir bilgi geçmiyor. Gemide en alt katta bulunan konteynerler bile kurtulup Karataş’da karaya vururken, her 2 kaptanımızdan hiçbir iz bulunmamaktadır. Kaptanların Suriye’de karaya çıkma olasılığı düşünülerek kendi çabamızla oralarda haber çıkartmaya çalışmaktayız. Gemi ve acenta sahipleri kötü havada sefere çıkmaya zorladıkları kaptanların ailelerini yüzüstü bırakıp birbirlerine düşmüş durumdalar. Geminin derinliği bile net olarak tespit edilmediğinden hiçbir kurtarma faaliyeti yapılmamaktadır. Cemalettin Okkıran’ın eşi sizlere iletmem için bir mektup gönderdi. Bu konuda her türlü bilgi ve duyuma ihtiyacımız var. Bu mektubu yayınlar yada bilgi paylaşımında bulunursanız acılı aileleri çok mutlu etmiş olursunuz. Bu konuya ilgi göstermenizi rica eder, çalışmalarınızda başarılar dileriz."
Cemalettin Okkıran'ın eşi ise eklenen mektupta şunları söylüyor (Onu da hiç değiştirmeden yayınlıyoruz):
"6.11.2007 tarihinde saat 20.30 da eşim Cemalettin Okkıran’ı evden her zamanki seyre gidişi gibi gönderdim. Olacak olaylardan habersiz. Normal şartlarda Cuma sabahı eve gelecekti. Perşembe günü sabah saat 9.30 da acı bir telefon geldi. Eşimin gittiği geminin fırtınaya kapıldığını ayrıntılı bilgiyi sahil güvenliği arayıp öğrenmem gerektiğini söylüyordu karşıdaki ses. O an şoka girmiştim. Ne yapacağımı bilmiyordum. Arkadaşlarımın ve dostlarımın yardımı ile acı gerçeği öğrendik. Gemi batmıştı 7 mürettebat kurtarılmış 3 mürettebat kayıptı ve içlerinde benim eşim de vardı.
8.11.2007 perşembe benim, çocuklarım ve ailelerimiz için umutlu bekleyiş başlamıştı. Bizim için o ölmemişti. Bir yerlerde kurtarılmayı bekliyordu. Ama nerde. Her çalan telefon ondan gelecek telefon için açılıyordu. O haber bir gün gelecek bekliyoruz. Umudumuzu hiç yitirmeden.
O hayat dolu bir insandı. İçinde yasama coşkusu doluydu. Bizi bırakıp bir yere gidemezdi. 7 kişiyi kurtardı niçin kendi emniyetini almadı. Hayatını tehlikeye attı. Eşim emekli askerdi. Aldığı askeri disiplin gemiyi en son kaptan terk eder mantığı onu gemide tuttu biliyorum. O son ana kadar mücadele etti. Ama işvereni patronları o inceliği gösteremedi. Hala bekliyorum gelip bize geçmiş olsun dileklerinde bulunup bir ihtiyacımız olup olmadığını soracakları günü.
Biz Sabahlara kadar uyuyamıyoruz. Acaba 51 yasında bir gemiyi o kadar insanın hayatını tehlikeye atarak sadece kendi çıkarları için kotu hava şartlarında seyre çıkaran patronlar, çıkış iznini veren yetkililer acaba evlerınde rahat uyuyorlar mı? Vicdanları rahat mı? Benim çocuklarıma verebilecek bir cevapları var mı?
Sonuçta o insanlar ekmek kavgası için mücadele eden emekçi insanlardı.
İnsan hayatı o kadar ucuz mu?"
Dolphin-1 Kazazedelerinin geride kalan yakınlarının feryatlarının duyulmasını diliyoruz.
DenizHaber.Com
