(Aşağıdaki makale Craig EASON imzalı olup 17 Ocak 2012 tarihli Lloyd’s List gazetesinde yayınlanmıştır. Makalenin Türkçe çevirisi İMEAK DTO tarafından yapılmıştır)
Veri merkezleri arasındaki trafik miktarı LRIT sistemine fon sağlamak için yetersiz bulunmaktadır.
Denizcilik idarelerinin gemilerden gönderilen veriler için ödeme yapma ve bunları teati etme şekli yeniden gözden geçirilebilir, çünkü bu sistem masraflarını karşılamak için yeterli derecede iş yapamayabilir. Uzun menzilli tanımlama ve izleme sistemi (LRIT – Long Range Identification and Tracking System) olarak bilinen uydu esaslı bir sistem vasıtasıyla gemilerin her altı saatte bir mevki raporu göndermeleri gerekmektedir.
Bu sistem, Uluslararası Denizcilik Örgütü yoluyla riayeti mecburi hale getirilmiş ve bir yıldan fazla bir zaman önce de hayata geçirilmiştir. Anılan projeyi kurduğu zaman IMO, gemilerin kendilerinin mevki raporlarının gönderilmesi için ödeme yapmamaları gerektiğini belirtmiş, ancak, ihtiyaç duydukları veya bunun yapılmasını istedikleri zaman diğer idarelerden bilgiyi almak için ilgili idarelerin ödeme yapmaları gerektiğini bildirmişti.
LRIT şebekesinin oluşturulmasının bir parçası olarak, bayrak devletlerinden mevki raporlarını toplamak için bir veri merkezi kurmaları veya bundan yararlanmaları ve bunlar vasıtasıyla, bir bedel karşılığında anılan raporları diğer idarelere sağlamaları istenmişti.
IMO kurallarına göre, bir geminin gitmekte olduğu bir ülke ve yaptığı seferin bir kısmı olarak geminin kıyı sularında seyredeceği bir ülke verileri isteyebilir. O zaman bu bilgiler, bir uluslararası veri değişimi yoluyla gönderilmektedir, söz konusu uluslararası veri değişim merkezi kısa süre önce ABD’den, Avrupa Deniz Güvenlik Ajansının Lizbon merkezine devredilmiş olup, faaliyetini burada sürdürmektedir.
Kurulmuş ve çalışmakta olan 168 veri merkezi mevcuttur. Bunların tümü de, LRIT koordinatörü olarak tayin edilmiş olan Uluslararası Mobil Uydu Örgütü (IMSO) tarafından kontrol edilmektedir.
Veri merkezleri arasındaki trafik miktarının bu sisteme fon sağlamak için yetersiz olduğu görülmektedir.
Ancak, IMSO (International Mobile Satellite Organization – Uluslararası Mobil Uydu Örgütü), IMO radyo-haberleşme, arama ve kurtarma alt komitesine sunulan bir raporda , veri merkezleri LRIT sisteminden beklenen sıkı ve ciddi standartlara uymayan idareler için hiçbir ceza olmadığına işaret etmiştir.
Venezuela, Mısır ve Endonezya gibi kontrollere açık olmayan veri merkezleri mevcuttur, böylece bunların verilerinin doğruluğunu saptamak mümkün değildir. IMSO, uyum göstermeyen veri merkezlerine IMO’nun yaptırımlar getirmesini istemektedir.
Veri merkezlerinin birçoğu bayrak devletleri adına özel teşebbüsler tarafından işletilmektedir. İngiltere’de yerleşik Polestar firması; Liberya, Panama, Marshall Adaları ve Singapur dahil 40 veri merkezini çalıştırmaktadır. Diğer bir İngiltere’ de yerleşik olup hizmet sağlayan firma olan Fulcrum’un 10 bayrak devleti vardır.
Avrupa denizcilik idareleri herhangi bir ülke bayrağını taşıyan gemilerin mevki raporlarını EMSA’daki bir veri merkezine göndermektedirler.
LRIT’yi eleştirenler, bir LRIT transmisyonu ile gönderilen verilerin, yani gemi tanımı, veri ve transmisyondaki enlem ve boylamın, diğer bir zorunlu mevki rapor etme vasıtası ile, Otomatik Tanımlama Sistemleri (AIS) ile sağlanabildiğine işaret etmektedirler.
AIS’den (Automatic Identification Systems) gemiden-gemiye seyir emniyetinin güçlendirilmesi için yararlanılmaktadır, aynı zamanda bu sistem, karadaki alıcı sistemler (receivers) ve giderek artan şekilde uydu alıcıları vasıtasıyla da kullanılmaktadır.
